What about leaving the city again?

Heel erg moe, maar tevreden, start ik met het schrijven van een nieuwe blog. Ik heb al een paar dagen niets meer op het internet gezet, maar in die dagen heb ik wel veel gedaan dus er is veel bij te schrijven.

Ik kijk nog steeds terug op een zeer geslaagde treinreis naar Denver. Ik ben afgelopen maandagavond door United Airlines naar San Francisco gevlogen van waar ik de trein naar huis heb genomen. Op SFO (San Francisco Int'l Airport) landde ik 15 minuten later dan Robert-Jan en zijn gezin. Ik volgde hun blog over hun rondreis door het zuid-westen van de Verenigde Staten en Honolulu, en op hun terugreis landden ze 15 minuten eerder dan ik en wel aan de gate naast mijn gate. Helaas had ik geen internet en kon ik ze niet contacten, en hebben we elkaar dus misgelopen.. Jammer, helaas..
Gisteren heb ik voor m'n klas een presentatie gegeven over m'n reis naar Denver, en m'n klas zit er nu over te denken om over 2-3 weken misschien een treinreis te gaan maken in het weekend - wie weet. Deze presentatie gaf ik na het inleveren van een reisverslag in het Engels, ik vond onze normale schijfopdrachten niet zo interessant dus heb ik maar besloten een reisverslag te maken. M'n leraar, Pedro, vindt het verslag en de foto's waard om te laten publiceren en hij dringt er op aan om dat ook proberen te doen. Ik weet het nog niet maar zo'n compliment is altijd leuk natuurlijk!

Mijn leraar Pedro is een Puerto Ricaan die er een bijzonder leven op nahoudt, hij heeft er veel over verteld. Pedro groeide op in San Francisco in de hippie periode; hij had lang haar, rookte iedere dag wiet en was een zweverig type. Toen hij werd opgeroepen om te dienen in de Vietnam-oorlog weigerde hij, maar omdat hij het op school niet heel erg goed deed werd hij uiteindelijk toch verplicht naar Vietnam gestuurd om daar als medisch assistent te werken. Hij verwachtte in een kamp terecht te komen, maar eindigde in de helikopteres. Na zijn terugkomst in Amerika was hij het land zo zat, dat hij onaangekondigd naar Azie is vertrokken. Niemand wist van zijn vertrek, enkel een pater met wie hij regelmatig contact had en die kort na zijn vertrek overleed. Na 30 jaar, zonder contact met zijn familie die tevens niet wist waar hij was, is hij teruggekeerd naar San Francisco, waar hij zijn zus heeft gevonden en nu voor 18 maanden werkt voordat hij naar Indonesie gaat verhuizen.
Pedro vertelt in de les veel over de jaren 60-70 in San Francisco, welke doorslaggevend zijn geweest voor het bijzondere karakter van de stad. Ik heb nog nooit een stad gezien met zo'n aparte mentaliteit en geest als San Francisco, dit karakter zit niet alleen in het uiterlijk van de stad maar veel meer in haar bewoners. Het is de mentaliteit van de inwoners van deze stad die het zo'n bijzondere plek in de wereld maakt. Wanneer Pedro over de jaren 60-70 praat zitten wij allemaal zeer geboeid te luisteren. De rest van de tijd wil hij dat vooral wij aan het woord zijn en wij aan het werk zijn, maar hij doet helemaal niet moeilijk als wij iets anders in de les willen doen dan hij in gedachten had. Het is altijd gezellig tijdens de les en ondertussen leren we Engels - was het altijd maar zo gemakkelijk! Iedere week verandert de klas ook, vaak gaan er 2-3 studenten weg en komen er 2-3 nieuwe studenten bij. Een nadeel van een taalschool is dat mensen, wanneer je ze hebt leren kennen en met ze op bent getrokken, ze weer vertrekken en je weer afscheid moet nemen. Volgende week ben ik aan de beurt, ik zie dat niet zo zitten..

''If you're alive, you can't be bored in San Francisco. If you're not alive, San Francisco will bring you to life.'' --- William Saroyan

Na de les, die eindigt om 1pm, ben ik deze week weer vaak met klasgenoten de stad wezen verkennen en sinds kort hoort daar de In'n'out traditie bij: een bezoek aan de In'n'out. De foto zegt waarschijnlijk genoeg, en vergelijk de In'n'out alsjeblieft niet met de McDonalds of Burger King want die zijn van een heel ander niveau.

 Deze week heb ik ook de wereldberoemde univerisiteitscampus Berkeley bezocht met Alex. De campus ligt een 20-minuten treinrit van downtown San Francisco af en is veel groter dan ik had verwacht, en wat een plezier moet het zijn om daar te mogen leven. Berkeley zelf ziet er leuk en rustig uit en de treinreis er naartoe geeft leuke uitzichten, behalve dan het uitzicht op West-Oakland waar je bij voorkeur niet uitstapt. Tevens is het aan de andere kant van het water een stuk warmer en heeft het een goede verbinding met San Francisco - een mooie plek om te wonen dus.

Vandaag ben ik met Alex en Alben, mede-gastgezinstudenten, de stad uit gegaan per fiets. We zijn vroeg vertrokken om vanuit Haight Ashbury naar Sausolito te fietsen, een paar kilometer buiten de stad. De rit bracht ons over de Golden Gate Bridge naar Marin County, een schiereiland ten noorden van San Francisco. Het gebied is niet dicht-bevolkt en kent veel mooie natuur, het doet me een beetje aan Zuid-Frankrijk denken. In het toeristen-trekkende Sausolito zijn we gestopt om wat te eten, een Griekse salade en cappuccino voor mij, waarna we twee uur gefietst hebben om vervolgens Tiburon te bereiken. Het gebied ziet er heel erg goed uit en er staan schitterende huizen; je moet geld hebben om er te kunnen wonen. Tiburon zelf is klein en lijkt veel op een 'New England'-achtig havendorpje, volgensmij heeft m'n reisgids daar gelijk in.
Helaas mistten we in Tiburon de ferry terug naar San Francisco (althans: hij was vol en wij konden net niet meer mee) en hebben we er 1,5 uur gewacht op de volgende ferry. Dat was niet zo'n groot probleem want in de tussentijd hebben we er genoten van de zon! De ferry bracht ons uiteindelijk later dan gepland toch terug naar de stad vanwaar we naar de Sunset wilden fietsen. Gezien de heuvels bleek dat geen goed idee. In de metro werden we niet toegelaten met onze fietsen, waarna we uiteindelijk de bus hebben gepakt en zo'n 6 uur over de terugreis hebben gedaan - maar het was de fietsrit meer dan waard! We waren wel te laat in de stad om de fietsen terug te brengen, dus morgen mag ik vroeg m'n bed uit om dat als eerste te gaan doen.

Over een week verlaat ik San Francisco en vlieg naar Los Angeles (een stad waar San Franciscanen over het algemeen een grote hekel aan hebben, dat is wederzijds). Ik heb zin in de rest van mijn reis, maar ik vind het vreselijk om deze plek waar ik me nu net zo thuis voel te moeten verlaten. Dat zal weer een nadeel van reizen zijn: hoe meer je reist, hoe meer je mist.

Derk

Meer foto's zijn altijd te vinden op mijn facebook.