“There may not be a Heaven, but there is a San Francisco"

Een soda (zo wordt frisdrank in Californië genoemd) links van me, vliegtuigen die landen en opstijgen rechts van me, een bed waar ik vijf keer in pas onder me en een grote tv voor me. Ik heb San Francisco achter me gelaten en ben vandaag naar Los Angeles gevlogen voor een tussenstop op mijn weg naar de oostkust.

Gisterochtend (vrijdag) was mijn laatste dag op school en heb ik van Pedro mijn certificaat uitgereikt gekregen. Ik heb afgelopen dinsdag een examen gemaakt voor een hoger level, mijn huidige level was Upper Intermediate. Ik heb gisteren te horen gekregen dat ik dit examen heb gehaald en dus staat er nu Advanced op het certificaat dat mij is uitgereikt. Na de les ben ik met mijn klas iets gaan drinken bij de Coffee Bean & Tea Leaf tegenover mijn school, waar Gemini (Taiwan), Marta (Spanje) en ik afscheid hebben genomen van iedereen. Gemini en Marta verlaten San Francisco ook dit weekend. Onderweg naar huis koop ik bij de Safeway een grote taart en ik laat er ''Thank you'' op schrijven, zodat ik deze achter kan laten na mijn vertrek. De rest van de vrijdag ben ik voornamelijk bezig geweest met het inpakken van mijn koffers, wat veel tijd in beslag heeft genomen omdat ik op het laatste moment nog veel kleren heb moeten gewassen - dan heb ik gelukkig genoeg schone kleren voor het vervolg van mijn reis. Niet geheel onbelangrijk.

In de middag heb ik afscheid van Eileen genomen die gistermiddag is vertrokken voor een weekend weg. Ik ben niet goed in afscheid nemen dus hebben we elkaar ''tot de volgende keer!'' gezegd, welke zeker zal komen in de nabije toekomst! Ik heb in San Francisco een fantastische tijd gehad en heb me helemaal thuis gevoeld bij de Callahans. De Callahan-familie is een hele warme familie die me vanaf de eerste dag als lid van het gezin heeft opgenomen en altijd voor me klaar heeft gestaan. Vier weken zijn voorbij gevlogen, maar in de vier weken dat ik in San Francisco verbleef heb ik een hele fijne tijd gehad bij ze en ik zal ze zeker missen. De Callahans zal ik niet vergeten en we hebben elkaar beloofd contact te blijven houden. De volgende keer dat ik in de buurt ben ga ik niet weg voordat ik een paar dagen in San Francisco ben geweest.

Gisteravond heb ik gelukkig ook afscheid kunnen nemen van Mary, die de afgelopen week helaas niet thuis is geweest. Vorige week donderdag ging de telefoon midden in de nacht, maar niemand nam op. De dag erna heeft Mary haar voicemail afgeluisterd toen ze een bericht van Oregon's Police Department te horen kreeg. Haar broer (63) is vorige week dood in zijn huis aangetroffen, de krant lezend. Hij is waarschijnlijk komen te overlijden ten gevolge van een hartaanval. Mary heeft op vrijdag haar familie in Engeland moeten bellen met het nieuws en zij en dochter Ann Marie zijn diezelfde dag nog de auto ingestapt om naar Oregon te rijden, een 10-uur durende rit. Ze hebben de afgelopen week alles omtrent de crematie geregeld en het hele huis leeggehaald. Gelukkig waren ze gisteravond nog net op tijd terug in San Francisco om afscheid van mij te kunnen nemen - en ik heb een leuk t-shirt uit Oregon gekregen!

Vanochtend heb ik na heel veel gedag zeggen dan definitief afscheid moeten nemen van San Francisco. Na gisteravond gedag te hebben gezegd tegen Eileen, Alben en Michael, ben ik vanochtend door Alex en Mary uitgezwaaid. Om half 7 ging m'n wekker en heb ik me omgekleed, m'n laatste spullen ingepakt en me klaar gemaakt voor vertrek - dat was vervelend. Ik heb nog een paar minuten ongemakkelijk door het huis gelopen en voor de zekerheid gekeken of ik niets zou zijn vergeten, heb toen gedag gezegd en ben, zoals ik normaliter deed als ik 's ochtends naar school ging, de straat uitgelopen naar het dichtstbijzijnde MUNI-station. Op Powell station heb ik vervolgens de BART genomen die me in een klein half uurtje naar SFO airport bracht. Ik neem er de AirTrain naar de terminal van Virgin America, check mijn koffer in, ga door de security check en loop naar mijn terminal waar ik wacht totdat mijn vlucht naar Los Angeles vertrekt. Terwijl ik wacht denk ik terug aan de vier weken dat ik leefde in San Francisco. Ik kijk terug op een onvergetelijke periode: zóveel dingen gedaan, zóveel ervaringen rijker en zóveel mensen ontmoet. Het was een ervaring voor het leven en ik kan oprecht zeggen:

I left my heart in San Francisco

Om 10:10 is het tijd om te boarden, bij Virgin America is dat heel erg goed geregeld vind ik. Alles loopt vloeiend. Het vliegtuig zit helemaal vol, ook alle overhead lockers zitten helemaal vol en er wordt gevraagd om kleine tassen onder stoelen te verbergen. Dat het vliegtuig zo vol zit maakt niet veel uit voor me, want terwijl iedereen druk met zijn en/of haar tas(sen) in de weer is bewonder ik het vliegtuig. Het toestel is nieuw, heeft een blinkend interieur en beschikt over (bijna) alles wat een vliegtuig kan hebben. Ik kan met het scherm voor me zelfs TV kijken, Google Maps bekijken, chatten met andere passagiers en drank bestellen. 10 Minuten eerder dan gepland worden we van de gate weggeduwd en kort daarna gaan we de lucht in. Ik zie veel wolken over San Francisco, dat was te verwachten natuurlijk..

De vlucht duurt ongeveer een uur en gaat over vrij eentonig landschap (vanuit het vliegtuig dan), maar het interessantste stuk komt aan het einde als we Los Angeles naderen. Het uitzicht is adembenemend: huizen, huizen, huizen, huizen en nog meer huizen tot aan de horizon! Die horizon is niet zo ver weg als je zou denken, want door de grote hoeveelheid smog die over de stad hangt is het zicht niet perfect maar het is overduidelijk dat het formaat van deze stad voor mij ongekend is. Tussen de huizen door zie ik goed de brede en bekende freeways lopen, die volstaan met auto's. Ik kijk m'n ogen uit en sta versteld van de grootte van deze stad. Wow! Ik heb een klein deel van Los Angeles vanuit de lucht gezien en dat zag er al uit als een wereldstad op zich. Het maakt mij enthousiast om een volgende reis naar Los Angeles terug te keren om meer ervan te zien, want vandaag zal ik rondom het vliegveld blijven.

Na aankomst moet ik lang wachten op mijn koffer (ik lach als ik zie dat Virgin America er een groot label met ''HEAVY'' aan heeft gehangen), maar als hij uiteindelijk er is ben ik blij dat ik het vliegveld kan verlaten. Het ziet er maar als een rommeltje uit en is niets bijzonders, dus ik loop in een rechte lijn naar de shuttle bus die me naar mijn hotel brengt: het Hilton Los Angeles Airport. Ik heb 60 euro betaald voor een grote kamer in dit hotel, een goede deal naar mijn mening. Als ik incheck krijg ik te horen dat ik voor 8 euro een upgrade krijg naar een Tower room, dat doen we dan maar! Mij wordt een hele ruime en grote kamer op de 15e verdieping aangeboden met een bed waar ik vijf keer in pas en van waar ik een perfect uitzicht op de landings- en startbanen van LAX heb. Als gast in een Tower room krijg ik tevens toegang tot de Tower Lounge, waar ik gratis snacks, koffie/thee, cake, fruit, ontbijt en frisdrank krijg, en dat allemaal gratis en onbeperkt. Wat een verrassing!

''Travel is fatal to prejudice, bigotry, and narrow-mindedness.'' --- Mark Twain

Ik besluit niet de stad in te gaan maar in de buurt van het vliegveld te blijven. Ik skype met mijn ouders, zus Tara en buren Lia en Tjeu en lui als ik ben beslis ik om daarna een duik te nemen in het zwembad van het hotel, waar ik de rest van de middag met muziek in mijn oren geniet van de zon. Om 5 uur word ik wakker naast het zwembad en besluit ik een bus te nemen naar de In-N-Out Burger, niet ver van het hotel. In San Francisco was het een traditie om naar de In-N-Out Burger te gaan maar omdat ik gisteren mijn koffer in moest pakken zag ik geen mogelijkheid om mee te gaan met de groep, ik haal het in in Los Angeles want ik heb me laten zeggen dat de oostkust geen In-N-Out Burgers kent.

Morgen moet ik om 5 uur mijn bed uit zodat ik er zeker van kan zijn dat ik mijn vlucht haal. Om 9:15AM vlieg ik met American Airlines naar Washington Dulles Airport waar ik word opgehaald door David en Deborah Yaffe. Ik ben benieuwd en houd jullie op de hoogte! Ik vind het leuk jullie reacties te lezen.

Derk