The Capital Of The World And Its Energy

Het kost me wat moeite maar na wat geschuif heb ik eindelijk een raamstoel aan de rechterkant van de trein weten te bemachtigen: ik hoop zo straks goed uitzicht te hebben op de skyline van New York. Het is al donker buiten als we de buitenwijken van New York binnenrijden, we zijn nog in de staat New Jersey. Vanaf het moment dat we deze buurten binnenrijden duurt het nog zo’n drie kwartier voordat we daadwerkelijk in New York zijn. We stoppen bij Newark Airport waarna ik rechts van me, in de verre verte, de piek van het Empire State Building zie. Ik ben razend enthousiast en krijg een adrenalinekick als ik Manhattan dichterbij zie komen. De wolkenkrabbers worden zichtbaar en voordat ik het weet zitten we in de tunnel naar Manhattan; we gaan onder de Hudson river door en bereiken de stad New York in haar gelijknamige staat. Vanaf het perron loop ik de stationshal van Pennsylvania Station binnen en vervolg ik mijn weg naar de subway. Ik lach in mezelf: ik ben terug in New York City, in Skyscraper National Park! De eerste metrorit is geen succes: ongewenst beland ik met koffers en al op Times Square. Ik moet naar de 27e straat en neem de subway terug naar Penn Station waar ik besluit een taxi aan te houden. Yellow cabs zijn er overal en voor 10$ word ik naar het Gershwin Hotel gebracht, niet ver van het Empire State Building en het Flat Iron building.

Het Gershwin Hotel is een enigzins raar en artistiek hotel, waar enkele filosoof-achtige types rond lijken te lopen. Ik heb een dormitory geboekt en weet dat ik in een kamer slaap met 8 anderen. Ik ben benieuwd hoe dat is, maar het valt me alleszins mee. De kamer bestaat uit twee kamers met ieder 4 bedden en ik tref voor mij een schoon bed aan en leuke kamergenoten. Ik durf er mijn spullen onbeheerd achter te laten en de stad in te gaan. Ik pak de subway naar Times Square waar ik mijn camera uit m’n broekzak trek en aan het fotograferen ga. Toen ik in 2009 in New York was, was het niet zó druk: de menigte is eindeloos! Het duurt me even voordat ik de T.G.I. Friday’s bereik, maar als ik daar aankom staat Vladimir al op me te wachten. Vladimir komt uit Rusland en heb ik ontmoet via het internet, via de nogal onnozele website Omegle. Op Omegle kunnen mensen die zich vervelen praten met ‘’stranger’’: een ander willekeurig persoon op aarde die zich ook verveelt en ook op Omegle zit. Je weet niets van elkaar, alleen dat de ander ‘’stranger’’ heet. Ik raakte met Vladimir aan de praat en we voegden elkaar toe op Facebook, waar we regelmatig contact hebben. Vladimir woont nu voor een paar maanden met vrienden in New York, puur voor de ervaring. We besloten, nu ik zijn stad bezoek, wat te eten op Times Square. Ik bestel een grote hamburger en cola en we hebben het over San Francisco, waar Vladimir de dag erna naartoe vliegt om een andere vriend te bezoeken. Ik was bang dat Vladimir’s Engels even onverstaanbaar zou zijn als het Engels van de Russische Ivan die in mijn klas zat in San Francisco, maar het valt gelukkig allemaal mee.

''The use of traveling is to regulate imagination by reality, and instead of thinking how things may be, to see them as they are'' --- Samuel Johnson

Als we klaar zijn bij de T.G.I. Friday’s lopen we naar de Apple Store op Fifth Avenue waar ik voor zus Tara een iPhone-hoesje koop. De Apple Store wordt verbouwd en staat in de steigers, maar hij is nog steeds 24/7 geopend. We vervolgen onze weg naar Central Park, wat er in de nacht erg mooi uitziet. Grote delen zijn verlaten en ik heb gehoord dat er nog wel eens tuig rond wil open, dus we blijven aan de rand van het park en lopen naar Strawberry Field: een monument ter nagedachtenis aan John Lennon, die er niet ver vandaan werd vermoord. Yoko Ono heeft in 1980 op Strawberry Field de as van John uitgestrooid. We zien het Dakota gebouw waar John Lennon woonde en de bewaker staat het toe dat we er een foto van maken voordat we naar Columbus Circle lopen vanwaar we allebei een andere trein nemen. Ik kom rond half 2 aan bij het Gershwin hotel en duik snel m’n bed in.

De zon schijnt weer en ik ga vroeg mijn bed uit want voor deze vrijdagochtend heb ik tickets voor het Statue of Liberty besteld. Buiten schijnt de zon fel, ik gok dat het zo’n 30 graden celcius is. Ik heb eerder dit jaar via het internet een speciaal ticket gereserveerd dat me toegang geeft tot de kroon van het beeld, de beveiliging ervoor is weer extreem. Tweemaal word ik door een metaaldetector geleid, m’n laptop moet uit m’n tas en aangezet worden, al mijn spullen moeten in een kluisje (behalve mijn fototoestel) en tot slot word ik in een pufjescabine gezet waarmee wordt gezocht naar explosieven op mijn lichaam. Natuurlijk wordt er niets aangetroffen en uiteindelijk is het het allemaal waard. In de kroon zijn maximaal 10 bezoekers welkom door de beperkte ruimte, dus ik voel me weer vereerd. Een claustrofobische trap leidt me naar de top vanwaar ik een mooi uitzicht heb op New York en Newark. In de verte wordt Coney Island voor me aangewezen door de park ranger, die de hele dag in de warme kroon foto’s van toeristen maakt. Het nadeel aan een bezoek aan het Statue of Liberty is het lange wachten voor en op de boot. Ik raad enkel aan de ferry te pakken als je kaartjes voor de kroon kunt bemachtigen, anders kost het heel erg veel tijd. De ferry brengt je van Battery Park, aan de zuidpunt van Manhattan, naar het Statue en vandaar terug naar Battery Park via Ellis Island. Ik stap niet af op Ellis Island en bewaar het voor mijn volgende bezoek aan de stad die nooit slaapt.

Terug op Manhattan besluit ik naar Ground Zero te lopen waar ik in 2009 het indrukwekkende museum bezocht dat alle helden en slachtoffers van de zwarte dag uit September 2001 eert. Alle tours zitten vol voor de rest van de dag, dus ik wil zeker een andere dag terugkeren. Omdat ik veel tijd heb verloren met het wachten op de ferry voor het Vrijheidsbeeld, ga ik me opfrissen in het hotel/hostel maar eerst maak ik een stop bij Wall Street, waar de grootste beurs van Amerika gehuisvest is. Ik heb afgelopen week van verschillende mensen de vraag gekregen of ik iets merkte van de kelderende dollarkoers: ik heb er weinig van meegekregen maar voor Wall Street waren de reporters en tv—verslaggevers niet op een hand te tellen. Er stonden veel toeristen voor het gebouw, net als ‘’positieve betogers’’, zoals ze zichzelf noemen, en veel media.

In de avond ga ik terug naar Times Square waar ik voor makkelijk en snel ga en dus, wel voor de eerste keer tijdens mijn verblijf in de VS, bij de McDonald’s eet. Ik ga zitten aan een soort bar die tegen het raam aan staat, vanwaar ik uitzicht heb op de stroom toeristen die voorbij loopt. Een leuk uitzicht en makkelijk, maar snel wordt het niet als Jina naast me komt zitten en we anderhalf uur praten over New York, mijn reis en leven in Amerika. We beloven elkaar in contact te blijven, maken een foto en voegen elkaar vervolgens op Facebook toe.

Op zondag neem ik veel tijd om op te staan en wil ik een tour gaan boeken bij het Ground Zero 9/11 Museum, maar ik stel het uit en pak de metro naar Coney Island. Een drie kwartierdurende rit brengt me naar het einde van Brooklyn, naar het beroemde strand dat vol ligt met New Yorkers. Er is een heus attractiepark aanwezig en een grote markt, een grote boulevard en een groot, schoon en mooi zandstrand. De zee is mooi, schoon en vliegtuigen vliegen over om te gaan landen op JFK airport (wat voor mij dan weer een mooi uitzicht is). De zon schijnt fel en ik gok dat het zo’n 35 graden celcius is, kortom: de sfeer is er goed en het is een prima stranddag! Ik leg er mijn strandlaken neer en lig de rest van de middag op het strand.

Derk