From the Pacific to the Atlantic

Als ik door de straten in Washington D.C. loop voel ik dat het een belangrijke plek is: de Amerikaanse regering bevindt zich hier, net als de vele ambassades en het huis van de machtigste mens die op onze aardbol rondloopt (ook al valt dat steeds meer te betwijfelen). De stad is wijds opgezet en in het middelpunt bevindt zich The Mall: een drie kilometer lange grasstrip waaraan en waarop zich de belangrijke overheidsgebouwen, zoals het Capitool en ministeries, maar ook veel musea en herdenkingsmonumenten zijn gesitueerd. De vele musea worden The Smithsonian genoemd, de meeste van ze zijn gratis te bezoeken. Het Washington Monument torent boven The Mall en de stad, het District of Columbia (afgekort D.C.) uit.

Fijnere medepassagiers
kon ik me niet wensen

Eergisteren ben ik aangekomen in de hoofdstad van de Verenigde Staten van Amerika. Vroeg in de ochtend werd ik gewekt door een telefoontje uit Nederland, daar was het immers laat in de middag en ik wilde er zeker van zijn dat ik me niet zou verslapen. Dat deed ik niet en om 6:30 stond ik na een ontbijt in de Hilton VIP Lounge (sorry, ik kon het niet laten om dit te vermelden) klaar met mijn hebben en houwen om naar LAX te vertrekken. De shuttle stond al te wachten toen ik naar buiten liep en deze bracht me in een kleine 10 minuten naar terminal 4 waar ik vrij snel mijn koffer incheckte bij de American Airlines balie. Natuurlijk had ik de pech dat ik m'n koffer midden in de terminal kon openen om wat dingen over te plaatsen naar m'n handbagage want m'n koffer was te zwaar, en ik had geen zin om voor iedere gram bij te moeten betalen. Door naar de security check waar het ook niet bepaald soepel verliep: er zou iets raars in m'n tas zitten dus werd er iemand bijgehaald die m'n hele tas binnenstebuiten heeft gekeerd en deze vier keer door de x-ray heeft gehaald. Uiteindelijk bleek een blikje cola de dader te zijn en deze werd zonder pardon weggegooid. Mijn fout, geef ik toe.

American Airlines vond ik niets bijzonders, maar ik vond het een goede maatschappij om het continent mee over te vliegen. Na een half uur vertraging (door slecht weer in Washington D.C.) stegen we op vanaf LAX en het eerste half uur heb ik weer genoten van het adembenemende Los Angeles - wauw! Ik zat midden in een grote summer camp groep: een grote groep jongeren uit D.C. die op reis waren geweest naar Australie. Zij hadden er al een 14-uur durende nachtvlucht opzitten en hebben de hele reis geslapen - nergens last van gehad dus. Onderweg naar de oostkust heb ik uitzicht gehad op de buitenwijken van Las Vegas (helaas The Strip niet gezien), de Grand Canyon en Monument Valley. De vlucht verliep soepel gedurende de eerste helft, maar de tweede helft was heel erg turbulent. De laatste twee uur werd ons verzocht om onze stoelriemen vast te houden en slapen was onmogelijk voor me. Enfin, na 5 uur landden we veilig in de hoofdstad waar David bij de bagage claim me op stond te wachten.

9/11Memorial

Arlington National Cemetery

Arlington National Cemetery

Het graf van John F. Kennedy

The National Museum of American History

Een stuk staal van het WTC, 7e verdieping van de zuid-toren 

World War II Memorial

Korea War Memorial

President Lincoln Memorial

Ik verblijf voor drie nachten in D.C. bij David en Deborah. Ze wonen in een heel stijlvol huis in een leuke buurt in Arlington, VA, zo'n 10 minuten met de metro van D.C. De eerste avond heb ik ook kennis gemaakt met hun dochter en schoonzoon en hebben we met z'n allen gedineerd. David en Deborah zijn hele aardige mensen en hebben me de eerste avond meteen een autorit door D.C. bij nacht gegeven wat erg leuk was en mooie uitzichten gaf op de goed verlichte monumenten. Gisteren ben ik door David mee uit eten genomen naar een Italiaans restaurant dus ik voel me ook hier weer helemaal thuis!

''Niemand keert terug van een lange reis zoals hij vertrokken is.'' --- Graham Greene

Ik vind D.C. een mooie stad, vooral omdat het erg groen is. Het centrum, downtown, komt niet zo bruisend over als bijv. Manhattan (NYC), maar voor toeristen is er genoeg te doen en te zien om de dag mee te vullen. Gisteren startte ik mijn dag met een exclusieve Pentagon tour. Zo'n tour moet 2-4 maanden van tevoren aangevraagd worden en ik had het geluk dat ik werd geselecteerd voor een tour. Het Pentagon huisvest het ministerie van defensie en is een zwaar bewaakt gebouw net buiten de stad, het is tevens het grootste kantoorgebouw van de VS. Na een dubbele security check werd ik in een groep rondgeleid door twee heren die in hun legeruniform met ons 1,7 mijl door het gebouw liepen. Voor toegang heeft men een visitor's badge nodig die wordt uitgereikt bij aanvang, waarna men de corridors van het gebouw binnenloopt. Alle deuren zijn dicht en goed beveiligd maar af en toe kun je een blik werpen op een kantoor, daar waar defensie aan het werk is en belangrijke beslissingen worden genomen. Gedurende de tour worden interessante feiten gegeven over het gebouw en de werkzaamheden binnen de muren ervan. Op de helft krijgen we de corridor te zien waar American Airlines vlucht 77 in de ochtend van 11 september 2001 om 9:43AM binnenvloog (toevallig: de vlucht ging van D.C. naar L.A., ik vloog de andere kant op met vlucht 76 - de tegenovergestelde vlucht dus). Daar waar de boeing 757 binnenvloog bevindt zich nu een kapel en een herdenkingsplek waar de slachtoffers worden herdacht. Buiten bevindt zich een groter herdenkingsmonument welke voor iedereen toegankelijk is: uit de grond komen golven met daarop de namen van de slachtoffers, gerangschikt op leeftijd. De golven van slachtoffers die in het Pentagon waren, zijn gericht naar het Pentagon toe. De namen van slachtoffers die op vlucht 77 zaten, zijn van het Pentagon af gericht. Het monument is nieuw en is indrukwekkend.

Vietnam War Memorial

Maandagmiddag bezocht ik de Arlington cemetery, maar ik heb slechts een klein deel ervan gezien. In D.C. is het deze week 35-40 graden en de luchtvochtigheid is heel erg hoog. Ik probeer zoveel mogelijk binnen te blijven in gebouwen waar airconditioning aanwezig is, want op straat is het moeilijk uit te houden. Arlington National Cemetery is een militaire begraafplaats waar zich het bekende Lee House bevindt en waar de familie Kennedy is begraven. Dit familiegraf heb ik gezien, net als het herdenkingsmonument voor de slachtoffers van Pan Am flight 103. De boeing 747 crashte boven Lockerbie door een bom die afging in het ruim. Ik vlucht nadat ik dit heb gezien naar de metro, welke heerlijk koel is en iedere keer weer een verademing is om in te mogen stappen vanwege de aanwezigheid van air-conditioning. De metro brengt me naar het National Museum of American History waar ik lunch en daarna 2-3 uur ronddwaal door exposities als ''The Price of Freedom'' en ''American Ideals''. Een interessant en variërend museum wat zeker een bezoek waard is. De buren, het National Museum of Natural History, is even goed een bezoek waard. Ik bezocht het vandaag, op dinsdag, en de collectie is gigantisch. Beide musea zijn interessant, maar het leuke aan het National Museum of American History is dat je er heel erg veel leert over het land en haar ontwikkelingen. Het Hirshhorn, waar men een tentoonstelling van moderne kunst te zien krijgt, raad ik af om te bezoeken. Dat is heel erg persoonlijk, maar de kunstcollectie die het bezit liet mij koud.

Ik heb de highlights van de machtigste stad ter wereld gezien, maar over het Capitool, het Washington Monument en het Witte Huis moet ik nog schrijven. Ik ga proberen om in Philadelphia het verslag over mijn verblijf in D.C. bij te werken en ik zal ook terug komen op de verschillen tussen de steden die ik bezoek in dit reusachtige land.

Het is dinsdagavond en morgenavond vertrek ik naar Philadelphia, dus ik ga me nu haasten om alles ingepakt te krijgen.

Derk